Το παιδί του κάποτε. Κείμενο δημιουργικής γραφής. Σοφία Λεωνίδου. 2022.

Το παιδί του κάποτε

Μακάρι σε εσένα να επέστρεφα, να μην τολμούσα ούτε να ευχηθώ να μεγαλώσω. Να μην αισθάνομαι πολλά, να είμαι πιο κοντά στην ανεμελιά.

Πάρε την κατάρα του τώρα, ευχή του τότε δώσε μου. Θέλω να ξαναδώ την αθωότητα, να την υπερασπιστώ. Ακαριαία η κοπή της. Το μαχαίρι να αποτρέψω να την ματώσει. Να κλείσω τα μάτια, να μην δω όσους δεν είχαν πρόθεση να με πληγώσουν. Κι όμως, κατάντησα έτσι.

Είναι μέγιστη απελπισία να έχεις ανάγκη να γίνεις πάλι το παιδί του κάποτε. Το νεκρό παιδί.

Τελικά, δεν άλλαξες και πολύ εαυτέ, ίδια τα μάτια σου να βουρκώνουν για εκείνη την αγκαλιά. Μα θυμήσου, το πότε ακριβώς έγινες ανήμπορη, τότε που πέθανε. Χάθηκε και χάθηκες. Κι όσο αυτό υπομένεις τόσο μεγαλώνεις.

29/11/22

(Θεματική άσκησης: Οι σκέψεις μας για παιδί που ήμασταν κάποτε, σαν να μιλάμε σε αυτό.)

Άσκηση γραφής στο πλαίσιο της συμμετοχής μου στην ομάδα δημιουργικής γραφής-συγγραφής της Λέσχης Πολιτισμού Φλώρινας με υπεύθυνο τον Στέλιο Λιθοξοΐδη. Θέμα της άσκησης αυτής είναι η συγγραφή ενός κειμένου όπου γράφουμε ως αντίθετο φύλο (άντρας) και ως παντογνώστες αφηγητές στο 3ο πρόσωπο για έναν άνθρωπο σε προχωρημένη ηλικία να σκέφτεται το παιδί που ήταν κάποτε.

Προσωπικό προφίλ στο instagram: https://www.instagram.com/sofia_leonidou_art/

Προσωπικό προφίλ στο facebook: https://www.facebook.com/SofiaLeonidouArt/

Προσωπικό email: sofialeonidouart@gmail.com

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ιχνογραφώντας όσα πονούν - κείμενο δημιουργικής γραφής από την Σοφία Λεωνίδου. 2022.

Κείμενο αυτό-παρουσίασης: Ιχνογραφώντας όσα πονούν Αρκεί λίγο μαύρο μελάνι και λέξεις να επουλώσω τις πληγές; Αρκεί ένα ποίημα, έστω μια σκοτεινή εικόνα να σώσω μια ζωή, μονάχα μια; Η πιο μεγάλη ενοχή, η σιωπή μου εναντίον σου. Η πιο μεγάλη νοσταλγία που έχω λησμονήσει το βλέμμα σου, η πιο ανεπούλωτη πληγή, να μην μοιάζει καμία αγκαλιά με την δική σου, άλλωστε, ξέχασα ήδη πως είναι να με κρατάς. Για όλα όσα δεν τόλμησα να πω, έστω να κραυγάξω, τώρα, δειλά ιχνογραφώ μέσα από σκόρπιες εικόνες και εξομολογητικά γραπτά, αυτή ας είναι η λύτρωση για την αιώνια ενοχή μου. Από μια κλωστή ακροβατεί ολάκερη ύπαρξη μου, να μιλώ για όσα πονούν, μήπως και συγχωρέσω πρώτα εμένα. Βαθιά μοναχικό το ταξίδι αυτό της (μη) ζωής. Μα αναρωτιέμαι, πριν την οριστική τελεία, ποιά είναι η ελπίδα; . Υποσημείωση, υπογράφω ως Σοφία στην Φλώρινα του ΄22. 18-03-22 [Στο πλαίσιο του μαθήματος (Η αφήγηση ως διδακτικό εργαλείο) του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας με καθηγήτρια την Άννα Βακάλη μας ζητήθ

Διαβάστε περισσότερα

Ζωή και μη-ζωή. Κείμενο δημιουργικής γραφής. Σοφία Λεωνίδου. 2022.

Ζωή και μη-ζωή Το ελάχιστο τώρα είναι αβάστακτο. Πάνω στη γραμμή της πραγματικότητας της είναι ταυτόχρονα ζωή και μη-ζωή. Όλα μέσα της οδηγούν στην ολική αποσύνθεση της μορφής της. Όλα προς τον αφανισμό. Να κυριαρχήσει ο κενός χώρος αντί του σώματος της. Κι όλα τα έξω να παρακαλούν να μην τεθεί το σχέδιο αυτό αντίστροφης μέτρησης. Σε ποια αλήθεια τάχα να ταιριάξει όταν το ψέμα δομεί τον κόσμο; Όταν το είναι της βίωμα το συναίσθημα του μοιάζει; Και είναι ήδη αργά για να ζήσει, κάτι μέσα της δεν είναι πια εδώ. Δειλία μόνο δειλία να αισθάνεται απέναντι στο δίλλημα αυτό. 17-11-22 Άσκηση γραφής στο πλαίσιο της συμμετοχής μου στην ομάδα δημιουργικής γραφής-συγγραφής της Λέσχης Πολιτισμού Φλώρινας με υπεύθυνο τον Στέλιο Λιθοξοΐδη. Θέμα της άσκησης αυτής είναι η συγγραφή ενός κειμένου στο οποίο ο ήρωας μας αντιμετωπίζει ένα δίλλημα. (Γ΄ ενικό πρόσωπο, παντογνώστης αφηγητής). Προσωπικό προφίλ στο instagram: https://www.instagram.com/sofia_leonidou_art/ Προσωπικό προφίλ στο

Διαβάστε περισσότερα

Παράνομο φαίνεσθαι και είναι. Σοφία Λεωνίδου. Κείμενο δημιουργικής γραφής. 2022.

Παράνομο φαίνεσθαι και είναι Μιλώντας περί αποδοχής, βρήκα αυτή τη λέξη, γνώρισα τη σημασία της σε εσένα, εσύ αποδέχτηκες και εγώ μονάχα πρόδωσα. Γνωρίζω την προδοσία του εαυτού, αυτό-προδοσία. Ήταν τότε, μια στιγμή σε τέσσερις τοίχους που συνάντησα επιτέλους την σκιά μου, αυτή που θα με συντρόφευε στο εξής. Ξέρεις, πάντα και πάντα το βλέμμα των άλλων, των ξένων άλλων κρυπτογραφούσα πίσω από εσένα. Ήσουν η τέλεια ψευδό-εικόνα του πραγματικού μου εαυτού, αυτού που έθαψα μέσα μου. Όσο παράνομη και αν είναι αυτή μου η πράξη, τόσο λυπάμαι που ήσουν το φαίνεσθαι στην μη-ζωή μου. Λοιπόν, κλείνω και σφραγίζω το αιώνιο μυστικό: πονάω βαθιά για την κατ’ ανάγκην σχέση εξάρτησης μας, αλλά η αλήθεια σου κουμπώνει βαθύτερα επάνω στο δικό μου ψέμα. 04-05-22 [Άσκηση δημιουργικής γραφής κατά την διάρκεια του μαθήματος *δημιουργία ιστορίας βασιζόμενη σε κάποιο στοιχείο ενδιαφέροντος μας με ερέθισμα την ταινία: The Imitation Game (Το παιχνίδι της μίμησης), 2014. Στα πλαίσια του μαθήμ

Διαβάστε περισσότερα

Σκέψεις περί τέχνης από την Σοφία Λεωνίδου

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου