Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Διάλεξη τoυ εικαστικού Δημήτρη Αμελαδιώτη στο 3ικαστικό 3ργαστήριο ΤΕΕΤ Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας. Σοφία Λεωνίδου. 2022.

Στα πλαίσια του κύκλου διαλέξεων  του 3ικαστικού 3ργαστηρίου του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών, ο εικαστικός Δημήτρης Αμελαδιώτης, παρουσίασε το έργο του, την Τρίτη 22-03-2022 και 23-03-22, στις 11:00΄. 


Το εικαστικό έργο (γλυπτική, ζωγραφική, performance) του Δημήτρη Αμελαδιώτη, μία πράξη συμπύκνωσης υλικών, εσωκλείει μία έκρηξη, αν και ενσωματώνει και μεταμορφώνει επίμονα και μεθοδικά την ύλη εν καιρώ. Οι assemblage ανά-κατασκευές του και οι επιτελέσεις του φέρουν τη σύγχυση μίας αφηρημένης και συνάμα αναλυτικής σκέψης, η οποία συνεχώς αναπροσαρμόζεται στις αντιθέσεις εννοιών όπως της συγγένειας και της ετερογένειας, της σύνθεσης και της αποσύνθεσης, της δόμησης και της αποδόμησης, αλλά και φορτίζεται συγκινησιακά από τη ψυχοσωματική δαπάνη εν ώρα διεργασίας μέχρι τελικής πτώσεως της ύλης και εξαντλήσεως των ποικίλων νοημάτων. Εν τέλει, το έργο καταφέρνει να παρίσταται, καρτερώντας τη φυσική του φθορά και μετά το πέρας της ολοκλήρωσής του, εντός ή εκτός του χώρου του.

 

Προσωπικά σχόλια πάνω στο έργο του Δημήτρη Αμελαδιώτη κατά την διάρκεια της διάλεξης: 

- Παρατηρώ πως τα έργα σου σαν συνθέσεις επιτρέπουν στην ύλη να φανερώνεται με ευκρίνεια μέσα από τις ξεκάθαρες αυτές φόρμες της. Τα έργα φανερώνονται ολοκληρωτικά. Ωσάν να μην υπάρχει αθέατη πλευρά. Η ύλη ως ύλη στην ωμότητα της. Η ύλη παρίσταται, δεν υποδύεται κάτι άλλο από αυτό που είναι.  

- Μια ιδιόμορφη σκέψη μου είναι πως ενώ όλες οι ύλες από τις οποίες κάνεις τα έργα σου είναι ουσιαστικά καθημερινά αντικείμενα, απόλυτα <<αναπαραστατικά>> - αναγνωρίσιμα στην πρωταρχική τους μορφή, εσύ έρχεσαι και μέσα απο την απο-ανα-δόμηση τους κάνεις απόλυτα αφηρημένα έργα. Δημιουργώντας μετα-αντικείμενα, καλύτερα είναι σαν να
απο-αντικειμενοποιείς τα πράγματα.   Δεν αναγνωρίζουμε το παρελθόν της ύλης, ελάχιστα το υποψιαζόμαστε, βλέπουμε όμως το νέο της παρόν. 

- Προτείνεται απεργασία και όχι επεξεργασία της ύλης.




Ο Δημήτρης Αμελαδιώτης στον χώρο εργασίας του




 Το προσωπικό του ιστολόγιο:  https://www.dimitrisameladiotis.com/

Προσωπικό μου προφίλ στο instagram: https://www.instagram.com/sofia_leonidou_art/

 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ιχνογραφώντας όσα πονούν - κείμενο δημιουργικής γραφής από την Σοφία Λεωνίδου. 2022.

Κείμενο αυτό-παρουσίασης:    Ιχνογραφώντας όσα πονούν Αρκεί λίγο μαύρο μελάνι και λέξεις να επουλώσω τις πληγές; Αρκεί ένα ποίημα, έστω μια σκοτεινή εικόνα να σώσω μια ζωή, μονάχα μια; Η πιο μεγάλη ενοχή, η σιωπή μου εναντίον σου. Η πιο μεγάλη νοσταλγία που έχω λησμονήσει το βλέμμα σου, η πιο ανεπούλωτη πληγή, να μην μοιάζει καμία αγκαλιά με την δική σου, άλλωστε, ξέχασα ήδη πως είναι να με κρατάς. Για όλα όσα δεν τόλμησα να πω, έστω να κραυγάξω, τώρα, δειλά ιχνογραφώ μέσα από σκόρπιες εικόνες και εξομολογητικά γραπτά, αυτή ας είναι η λύτρωση για την αιώνια ενοχή μου. Από μια κλωστή ακροβατεί ολάκερη ύπαρξη μου, να μιλώ για όσα πονούν, μήπως και συγχωρέσω πρώτα εμένα. Βαθιά μοναχικό το ταξίδι αυτό της (μη) ζωής. Μα αναρωτιέμαι, πριν την οριστική τελεία, ποιά είναι η ελπίδα; .   Υποσημείωση, υπογράφω ως Σοφία στην Φλώρινα του ΄22. 18-03-22 [Στο πλαίσιο του μαθήματος (Η αφήγηση ως διδακτικό εργαλείο) του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας με καθηγήτρια την Άννα Βα...

Το παιδί του κάποτε. Κείμενο δημιουργικής γραφής. Σοφία Λεωνίδου. 2022.

  Το παιδί του κάποτε   Μακάρι σε εσένα να επέστρεφα, να μην τολμούσα ούτε να ευχηθώ να μεγαλώσω. Να μην αισθάνομαι πολλά, να είμαι πιο κοντά στην ανεμελιά. Πάρε την κατάρα του τώρα, ευχή του τότε δώσε μου. Θέλω να ξαναδώ την αθωότητα, να την υπερασπιστώ. Ακαριαία η κοπή της. Το μαχαίρι να αποτρέψω να την ματώσει. Να κλείσω τα μάτια, να μην δω όσους δεν είχαν πρόθεση να με πληγώσουν. Κι όμως, κατάντησα έτσι. Είναι μέγιστη απελπισία να έχεις ανάγκη να γίνεις πάλι το παιδί του κάποτε. Το νεκρό παιδί. Τελικά, δεν άλλαξες και πολύ εαυτέ, ίδια τα μάτια σου να βουρκώνουν για εκείνη την αγκαλιά. Μα θυμήσου, το πότε ακριβώς έγινες ανήμπορη, τότε που πέθανε. Χάθηκε και χάθηκες. Κι όσο αυτό υπομένεις τόσο μεγαλώνεις.     29/11/22     (Θεματική άσκησης: Οι σκέψεις μας για παιδί που ήμασταν κάποτε, σαν να μιλάμε σε αυτό.) Άσκηση γραφής στο πλαίσιο της συμμετοχής μου στην ομάδα  δημιουργικής γραφής-συγγραφής της Λέσχης Πολιτισμού Φλώρινας με υ...

Ζωή και μη-ζωή. Κείμενο δημιουργικής γραφής. Σοφία Λεωνίδου. 2022.

    Ζωή και μη-ζωή Το ελάχιστο τώρα είναι αβάστακτο. Πάνω στη γραμμή της πραγματικότητας της είναι ταυτόχρονα ζωή και μη-ζωή. Όλα μέσα της οδηγούν στην ολική αποσύνθεση της μορφής της. Όλα προς τον αφανισμό. Να κυριαρχήσει ο κενός χώρος αντί του σώματος της. Κι όλα τα έξω να παρακαλούν να μην τεθεί το σχέδιο αυτό αντίστροφης μέτρησης. Σε ποια αλήθεια τάχα να ταιριάξει όταν το ψέμα δομεί τον κόσμο; Όταν το είναι της βίωμα το συναίσθημα του μοιάζει; Και είναι ήδη αργά για να ζήσει, κάτι μέσα της δεν είναι πια εδώ. Δειλία μόνο δειλία να αισθάνεται απέναντι στο δίλλημα αυτό.   17-11-22 Άσκηση γραφής στο πλαίσιο της συμμετοχής μου στην ομάδα  δημιουργικής γραφής-συγγραφής της Λέσχης Πολιτισμού Φλώρινας με υπεύθυνο τον Στέλιο  Λιθοξοΐδη.  Θέμα της άσκησης αυτής είναι η συγγραφή ενός κειμένου στο οποίο ο ήρωας μας αντιμετωπίζει ένα δίλλημα. (Γ΄ ενικό πρόσωπο, παντογνώστης αφηγητής). Προσωπικό  προφίλ στο instagram:  https://www.instagram.com/so...