Σκέψεις περί τέχνης από την Σοφία Λεωνίδου

  Το παιδί του κάποτε   Μακάρι σε εσένα να επέστρεφα, να μην τολμούσα ούτε να ευχηθώ να μεγαλώσω. Να μην αισθάνομαι πολλά, να είμαι πιο κοντά στην ανεμελιά. Πάρε την κατάρα του τώρα, ευχή του τότε δώσε μου. Θέλω να ξαναδώ την αθωότητα, να την υπερασπιστώ. Ακαριαία η κοπή της. Το μαχαίρι να αποτρέψω να την ματώσει. Να κλείσω τα μάτια, να μην δω όσους δεν είχαν πρόθεση να με πληγώσουν. Κι όμως, κατάντησα έτσι. Είναι μέγιστη απελπισία να έχεις ανάγκη να γίνεις πάλι το παιδί του κάποτε. Το νεκρό παιδί. Τελικά, δεν άλλαξες και πολύ εαυτέ, ίδια τα μάτια σου να βουρκώνουν για εκείνη την αγκαλιά. Μα θυμήσου, το πότε ακριβώς έγινες ανήμπορη, τότε που πέθανε. Χάθηκε και χάθηκες. Κι όσο αυτό υπομένεις τόσο μεγαλώνεις.     29/11/22     (Θεματική άσκησης: Οι σκέψεις μας για παιδί που ήμασταν κάποτε, σαν να μιλάμε σε αυτό.) Άσκηση γραφής στο πλαίσιο της συμμετοχής μου στην ομάδα  δημιουργικής γραφής-συγγραφής της Λέσχης Πολιτισμού Φλώρινας με υπεύθυνο τον Στέλιο  Λιθοξοΐδη.  Θέ

  Μάταιο τότε Δεν νιώθει, σώμα ακουμπισμένο σε μια γωνιά, περισσότερο μουδιασμένος, να αναπολεί, να νοσταλγεί βαθιά και πιο βαθιά όλα όσα δεν ήταν, δεν είναι,   δεν θα είναι. Πλέον έλλειψη, σχεδόν μισό σώμα, σχεδόν μισός εαυτός, τον μισεί. Όσο ανασχηματίζει εικόνες στο νου του, απευλευθερώνεται το δάκρυ. Μέσα του να κλείσει όλο του το παρελθόν. Όσο πιο κοντά στο τέλος, τόσο να δυναμώνουν οι αναμνήσεις, αναζητά να ζήσει στο τότε, έστω και έτσι. Κι όμως, έρημος, σε μια γωνιά, κάποτε σε αχανείς τόπους. Κλείνει τα μάτια, σιωπά την σκέψη, το παιδί μέσα του διέφυγε, το τέλος ήρθε και κάθισε μαζί του, δεν είναι πια μόνος. 23/11/22     Άσκηση γραφής στο πλαίσιο της συμμετοχής μου στην ομάδα  δημιουργικής γραφής-συγγραφής της Λέσχης Πολιτισμού Φλώρινας με υπεύθυνο τον Στέλιο  Λιθοξοΐδη.  Θέμα της άσκησης αυτής είναι η συγγραφή ενός κειμένου όπου γράφουμε ως   αντίθετο φύλο (άντρας) και ως παντογνώστες αφηγητές στο 3 ο πρόσωπο για έναν άνθρωπο σε προχωρημένη ηλικία να σκέφτεται το παι

    Ζωή και μη-ζωή Το ελάχιστο τώρα είναι αβάστακτο. Πάνω στη γραμμή της πραγματικότητας της είναι ταυτόχρονα ζωή και μη-ζωή. Όλα μέσα της οδηγούν στην ολική αποσύνθεση της μορφής της. Όλα προς τον αφανισμό. Να κυριαρχήσει ο κενός χώρος αντί του σώματος της. Κι όλα τα έξω να παρακαλούν να μην τεθεί το σχέδιο αυτό αντίστροφης μέτρησης. Σε ποια αλήθεια τάχα να ταιριάξει όταν το ψέμα δομεί τον κόσμο; Όταν το είναι της βίωμα το συναίσθημα του μοιάζει; Και είναι ήδη αργά για να ζήσει, κάτι μέσα της δεν είναι πια εδώ. Δειλία μόνο δειλία να αισθάνεται απέναντι στο δίλλημα αυτό.   17-11-22 Άσκηση γραφής στο πλαίσιο της συμμετοχής μου στην ομάδα  δημιουργικής γραφής-συγγραφής της Λέσχης Πολιτισμού Φλώρινας με υπεύθυνο τον Στέλιο  Λιθοξοΐδη.  Θέμα της άσκησης αυτής είναι η συγγραφή ενός κειμένου στο οποίο ο ήρωας μας αντιμετωπίζει ένα δίλλημα. (Γ΄ ενικό πρόσωπο, παντογνώστης αφηγητής). Προσωπικό  προφίλ στο instagram:  https://www.instagram.com/sofia_leonidou_art/ Προσωπικό προφίλ στο

Σώμα ερημικό Με βλέφαρα εσώκλειστα να περιπλέκεται σε στενά, αναζητεί την επιστροφή. Τόσο γνώριμη διαδρομή με ίδια τα ίχνη του χθες της. Βαραίνουν οι σκέψεις με την θέαση της σκιάς του στο πλακόστρωτο, είναι τόσο παραμορφωμένη, πόσο σου μοιάζει. Σβήνει την όραση, σε νοσταλγεί, ανακαλεί, καλεί το όνομα σου εν σιωπή. Η ατμόσφαιρα του έξω διαπερνά το μέσα και γίνεται ένα σώμα, σώμα ερημικό. Οι αισθήσεις να μουδιάζουν βήμα το παραπάτημα. Σου γράφει αυτοσχέδια ποιήματα μονάχα με την σκέψη. Τα σιγο-ψελλίζει, να τα κρατήσει φυλαχτά στην μνήμη γιατί είσαι εσύ. Κι όμως, αυτός να παραμένει τόσο μόνος, η σκέψη σου στην σκέψη του δεν αρκεί.   16-11-22 Σοφία Λεωνίδου Άσκηση γραφής στο πλαίσιο της συμμετοχής μου στην ομάδα δημιουργικής γραφής-συγγραφής της Λέσχης Πολιτισμού Φλώρινας με υπεύθυνο τον Στέλιο  Λιθοξοΐδη.  Θέμα της άσκησης αυτής είναι η συγγραφή ενός κειμένου (γράφει το αντίθετο φύλο από εμάς, στο κείμενο αυτό η δημιουργός είμαι εγώ αλλά γράφω σαν άντρας). Ο ήρωας αυτός περπατάει σε έναν

Λόγος προς την τέχνη Όλα όσα δεν τόλμησε κάνεις με αμεσότητα να τα εκφράσει, τα τόλμησε μονάχα δια μέσου μιας "παρ-ερμηνείας" με το όνομα: τέχνη. Δεν είναι ποτέ ικανά η όψη που φέρει, είναι πάντα κάτι το "άλλο" πέρα από αυτήν.  Η γλώσσα του σώματος της φέρει περισσότερο τα ανείπωτα. Τέχνη λοιπόν, είναι η προσπάθεια το "ελάχιστο" 《ορατό-αισθητό》να κάνεις "μέγιστο". Να φανερώσεις τις "λεπτομέρειες" που μας απαρτίζουν, να τις κάνεις βίωμα. 11-11-22  Σοφία Λεωνίδου  Άσκηση γραφής στο πλαίσιο της συμμετοχής μου στην ομάδα δημιουργικής γραφής-συγγραφής της Λέσχης Πολιτισμού Φλώρινας με υπεύθυνο τον Στέλιο  Λιθοξοΐδη . Θέμα της άσκησης αυτής είναι η δημιουργία ενός ποιήματος που απευθύνεται προς την τέχνη (γενικά-ειδικά). Προσωπικό  προφίλ στο instagram:  https://www.instagram.com/sofia_leonidou_art/ Προσωπικό προφίλ στο facebook:   https://www.facebook.com/SofiaLeonidouArt/ Προσωπικό email: sofialeonidouart@gmail.com

  Σημειώσεις για εσένα . Πρώτα σε προδίδεις και έπειτα, δεν σου αρκεί καμία συγχώρεση εαυτού. Καμιά ανοχή στην αυτο-προδοσία. Γίνεσαι η απώλεια, εκείνη που σε στοιχειώνει. Συν+ταιριάζουν οι μορφές σας. Τρομάζεις στον καθρέφτη με τις παραμορφώσεις των ματιών σου από εκείνα τα δάκρυα τα εσώκλειστα. Άκαμπτο σώμα, να γέρνει στο παρελθόν, να γερνάει. Το τέλος σου να αποζητάς και αυτό σαν όλα τα άλλα να τρέχει ακόμα πιο μακριά σου. Να γίνεσαι ο ορισμός του ελάχιστου. Να καταλήγεις ολική έλλειψη. Να σου λείπεις.  Να λες την λέξη 《σε αγαπώ》 και να αισθάνεσαι μονάχα το απόηχο κενό της. 11-11-22 Σοφία Λεωνίδου  Άσκηση γραφής στο πλαίσιο της συμμετοχής μου στην ομάδα δημιουργικής γραφής-συγγραφής της Λέσχης Πολιτισμού Φλώρινας με υπεύθυνο τον Στέλιο  Λιθοξοΐδη.  Θέμα της άσκησης αυτής είναι η συγγραφή ενός γράμματος προς τον "κακό" εαυτό μας. Αναζητώντας τα αίτια που οδηγούν σε αυτόν. Προσωπικό  προφίλ στο instagram:  https://www.instagram.com/sofia_leonidou_art/ Προσωπικό προφίλ στο fa