Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μάταιο τότε. Κείμενο δημιουργικής γραφής. Σοφία Λεωνίδου. 2022.

 

Μάταιο τότε

Δεν νιώθει, σώμα ακουμπισμένο σε μια γωνιά, περισσότερο μουδιασμένος, να αναπολεί, να νοσταλγεί βαθιά και πιο βαθιά όλα όσα δεν ήταν, δεν είναι,  δεν θα είναι. Πλέον έλλειψη, σχεδόν μισό σώμα, σχεδόν μισός εαυτός, τον μισεί. Όσο ανασχηματίζει εικόνες στο νου του, απευλευθερώνεται το δάκρυ. Μέσα του να κλείσει όλο του το παρελθόν. Όσο πιο κοντά στο τέλος, τόσο να δυναμώνουν οι αναμνήσεις, αναζητά να ζήσει στο τότε, έστω και έτσι. Κι όμως, έρημος, σε μια γωνιά, κάποτε σε αχανείς τόπους. Κλείνει τα μάτια, σιωπά την σκέψη, το παιδί μέσα του διέφυγε, το τέλος ήρθε και κάθισε μαζί του, δεν είναι πια μόνος.

23/11/22

 

 


Άσκηση γραφής στο πλαίσιο της συμμετοχής μου στην ομάδα δημιουργικής γραφής-συγγραφής της Λέσχης Πολιτισμού Φλώρινας με υπεύθυνο τον Στέλιο Λιθοξοΐδη. Θέμα της άσκησης αυτής είναι η συγγραφή ενός κειμένου όπου γράφουμε ως αντίθετο φύλο (άντρας) και ως παντογνώστες αφηγητές στο 3ο πρόσωπο για έναν άνθρωπο σε προχωρημένη ηλικία να σκέφτεται το παιδί που ήταν κάποτε.



Προσωπικό προφίλ στο instagram: https://www.instagram.com/sofia_leonidou_art/

Προσωπικό προφίλ στο facebook: https://www.facebook.com/SofiaLeonidouArt/

Προσωπικό email: sofialeonidouart@gmail.com

Ετικέτες:
Τοποθεσία: Φλώρινα 531 00, Ελλάδα

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ιχνογραφώντας όσα πονούν - κείμενο δημιουργικής γραφής από την Σοφία Λεωνίδου. 2022.

Κείμενο αυτό-παρουσίασης:    Ιχνογραφώντας όσα πονούν Αρκεί λίγο μαύρο μελάνι και λέξεις να επουλώσω τις πληγές; Αρκεί ένα ποίημα, έστω μια σκοτεινή εικόνα να σώσω μια ζωή, μονάχα μια; Η πιο μεγάλη ενοχή, η σιωπή μου εναντίον σου. Η πιο μεγάλη νοσταλγία που έχω λησμονήσει το βλέμμα σου, η πιο ανεπούλωτη πληγή, να μην μοιάζει καμία αγκαλιά με την δική σου, άλλωστε, ξέχασα ήδη πως είναι να με κρατάς. Για όλα όσα δεν τόλμησα να πω, έστω να κραυγάξω, τώρα, δειλά ιχνογραφώ μέσα από σκόρπιες εικόνες και εξομολογητικά γραπτά, αυτή ας είναι η λύτρωση για την αιώνια ενοχή μου. Από μια κλωστή ακροβατεί ολάκερη ύπαρξη μου, να μιλώ για όσα πονούν, μήπως και συγχωρέσω πρώτα εμένα. Βαθιά μοναχικό το ταξίδι αυτό της (μη) ζωής. Μα αναρωτιέμαι, πριν την οριστική τελεία, ποιά είναι η ελπίδα; .   Υποσημείωση, υπογράφω ως Σοφία στην Φλώρινα του ΄22. 18-03-22 [Στο πλαίσιο του μαθήματος (Η αφήγηση ως διδακτικό εργαλείο) του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας με καθηγήτρια την Άννα Βα...
2 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα

Το παιδί του κάποτε. Κείμενο δημιουργικής γραφής. Σοφία Λεωνίδου. 2022.

  Το παιδί του κάποτε   Μακάρι σε εσένα να επέστρεφα, να μην τολμούσα ούτε να ευχηθώ να μεγαλώσω. Να μην αισθάνομαι πολλά, να είμαι πιο κοντά στην ανεμελιά. Πάρε την κατάρα του τώρα, ευχή του τότε δώσε μου. Θέλω να ξαναδώ την αθωότητα, να την υπερασπιστώ. Ακαριαία η κοπή της. Το μαχαίρι να αποτρέψω να την ματώσει. Να κλείσω τα μάτια, να μην δω όσους δεν είχαν πρόθεση να με πληγώσουν. Κι όμως, κατάντησα έτσι. Είναι μέγιστη απελπισία να έχεις ανάγκη να γίνεις πάλι το παιδί του κάποτε. Το νεκρό παιδί. Τελικά, δεν άλλαξες και πολύ εαυτέ, ίδια τα μάτια σου να βουρκώνουν για εκείνη την αγκαλιά. Μα θυμήσου, το πότε ακριβώς έγινες ανήμπορη, τότε που πέθανε. Χάθηκε και χάθηκες. Κι όσο αυτό υπομένεις τόσο μεγαλώνεις.     29/11/22     (Θεματική άσκησης: Οι σκέψεις μας για παιδί που ήμασταν κάποτε, σαν να μιλάμε σε αυτό.) Άσκηση γραφής στο πλαίσιο της συμμετοχής μου στην ομάδα  δημιουργικής γραφής-συγγραφής της Λέσχης Πολιτισμού Φλώρινας με υ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Ζωή και μη-ζωή. Κείμενο δημιουργικής γραφής. Σοφία Λεωνίδου. 2022.

    Ζωή και μη-ζωή Το ελάχιστο τώρα είναι αβάστακτο. Πάνω στη γραμμή της πραγματικότητας της είναι ταυτόχρονα ζωή και μη-ζωή. Όλα μέσα της οδηγούν στην ολική αποσύνθεση της μορφής της. Όλα προς τον αφανισμό. Να κυριαρχήσει ο κενός χώρος αντί του σώματος της. Κι όλα τα έξω να παρακαλούν να μην τεθεί το σχέδιο αυτό αντίστροφης μέτρησης. Σε ποια αλήθεια τάχα να ταιριάξει όταν το ψέμα δομεί τον κόσμο; Όταν το είναι της βίωμα το συναίσθημα του μοιάζει; Και είναι ήδη αργά για να ζήσει, κάτι μέσα της δεν είναι πια εδώ. Δειλία μόνο δειλία να αισθάνεται απέναντι στο δίλλημα αυτό.   17-11-22 Άσκηση γραφής στο πλαίσιο της συμμετοχής μου στην ομάδα  δημιουργικής γραφής-συγγραφής της Λέσχης Πολιτισμού Φλώρινας με υπεύθυνο τον Στέλιο  Λιθοξοΐδη.  Θέμα της άσκησης αυτής είναι η συγγραφή ενός κειμένου στο οποίο ο ήρωας μας αντιμετωπίζει ένα δίλλημα. (Γ΄ ενικό πρόσωπο, παντογνώστης αφηγητής). Προσωπικό  προφίλ στο instagram:  https://www.instagram.com/so...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα