Μάταιο
τότε
Δεν νιώθει, σώμα ακουμπισμένο σε μια γωνιά, περισσότερο
μουδιασμένος, να αναπολεί, να νοσταλγεί βαθιά και πιο βαθιά όλα όσα δεν ήταν,
δεν είναι, δεν θα είναι. Πλέον έλλειψη,
σχεδόν μισό σώμα, σχεδόν μισός εαυτός, τον μισεί. Όσο ανασχηματίζει εικόνες στο
νου του, απευλευθερώνεται το δάκρυ. Μέσα του να κλείσει όλο του το παρελθόν.
Όσο πιο κοντά στο τέλος, τόσο να δυναμώνουν οι αναμνήσεις, αναζητά να ζήσει στο
τότε, έστω και έτσι. Κι όμως, έρημος, σε μια γωνιά, κάποτε σε αχανείς τόπους.
Κλείνει τα μάτια, σιωπά την σκέψη, το παιδί μέσα του διέφυγε, το τέλος ήρθε και
κάθισε μαζί του, δεν είναι πια μόνος.
23/11/22
Άσκηση γραφής στο πλαίσιο της συμμετοχής μου στην ομάδα δημιουργικής γραφής-συγγραφής της Λέσχης Πολιτισμού Φλώρινας με υπεύθυνο τον Στέλιο Λιθοξοΐδη. Θέμα της άσκησης αυτής είναι η συγγραφή ενός κειμένου όπου γράφουμε ως αντίθετο φύλο (άντρας) και ως παντογνώστες αφηγητές στο 3ο πρόσωπο για έναν άνθρωπο σε προχωρημένη ηλικία να σκέφτεται το παιδί που ήταν κάποτε.
Προσωπικό προφίλ στο facebook: https://www.facebook.com/SofiaLeonidouArt/
Προσωπικό email: sofialeonidouart@gmail.com
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου